Psychoterapia drogą do siebie.
W uproszczeniu można powiedzieć, że psychoterapia jest uwalnianiem się od obciążeń z przeszłości, szukaniem swojej drogi życia z taką historią, jaka pozostała w naszej świadomości oraz teraźniejszością, która jest doświadczenie „tu i teraz”.
W takim rozumieniu jest ona szansą i nadzieją na lepsze życie. Życie w harmonii z samym sobą i światem zewnętrznym.
Nasze życie bardzo często nie było życiem szczęśliwym lub nie było w pełni szczęśliwym. Nierzadko nie wydarzyło się w nim to, co powinno się wydarzyć lub wydarzyło to, co absolutnie nie powinno mieć miejsca. Przeszłość jest zapisana w nas, nawet jeśli czasem tego nie pamiętamy. Nasza przeszłość może nas uskrzydlać, ale może też być ciężarem. Żyjemy wówczas, a życie jakby nam nie smakuje.
Bywa, że dziwimy się dlaczego nie potrafimy tak jak inni żyć dniem dzisiejszym, skąd w nas lęk, poczucie małej wartości, przekonanie o własnej bezużyteczności, skąd wybuchy złości czy nawet agresji, bezsenność, ciągłe choroby, dlaczego kolejny związek się nie udaje?
Bardzo często osoba trafia na terapię, kiedy już nie radzi sobie z życiem i pragnie tylko jednego – wreszcie coś zmienić.
Nie zawsze wie co i prawie nigdy nie wie jak, ale wie, że tak dłużej nie może żyć.
Chce być szczęśliwa, chce żeby życie wreszcie odzyskało barwy i smak.
Terapia jest drogą uwalniania się od obciążeń z przeszłości, szukania swojego sposobu na życie z taką historią, jaką była i jaką jest.
Teraźniejszość jak w soczewce skupia naszą przeszłość i przyszłość. Dlatego w terapii zwracamy się do przeszłości. Najważniejszą kwestią jest to, w jaki sposób istnieje ona w teraźniejszości oraz w jaki sposób uwarunkowuje przyszłość osoby żyjąc emocjonalną pamięcią tego, co się wydarzyło.
Czasem ta droga jest bardzo trudna, długa, pełna niespodzianek. Wymaga zatrzymywania się na tym, co chętnie chcielibyśmy ominąć, pozostawić w nieświadomości, a co okazuje się bardzo ważnym na niej punktem.
Drogą na której bardzo ważne są uczucia – ta część nas, która bardzo wyraźnie mówi o tym, co się z nami dzieje, a z którą ze względu na bolesne doświadczenia straciliśmy kontakt.
Niekiedy ze dziwieniem stwierdzamy, że w dalszej drodze przeszkadza nam jakiś schemat – nie idę prostą drogą, zbaczam, jakbym specjalnie omijała, czy omijał znaki, albo nie umiała, lub nie umiał ich czytać.
Psychoterapeuta jest wrażliwym, uważnym i cierpliwym towarzyszem drogi do lepszego – w rozumieniu zainteresowanej rozwojem osoby – jutra.
Czasem trzeba zatrzymać się nad schematami, zrozumieć je i zmienić, żeby dalsza droga mogła przebiegać mniej kolizyjnie.
Psychoterapia jest szansą na rozwój, na odkrywanie nowych osobistych możliwości, na sięganie po lepszą jakość życia i pełniejsze wykorzystywanie swojego potencjału.